KAEDAH
Kaedah merupakan satu siri tindakan guru yang sistematik yang
bertujuan untuk mencapai objektif pengajaran yang telah ditetapkan. Kaedah
adalah Lebih bercorak jangka pendek dan merupakan usaha keseluruhan yang
terdiri daripada prosedur tersusun dan adalah berdasarkan sesuatu pendekatan
yang dipilih. Kaedah juga digunakan bagi mendokong pendekatan dipilih.
Kaedah Natural
Kaedah ini berasaskan penggunaan bahasa dalam
situasi komunikatif seperti yang berlaku dalam pendekatan tradisional.
Kurang menekankan rujukan kepada analisis gramatikal, latih tubi
gramatikal atau kepada teori tatabahasa tertentu. Menurut Krashen dan Terrell menyebut pendekatan
ini sebagai natural, psikologikal, fonetik, baharu, diperbaharui, terus,
analitik, tiruan dan sebagainya. Kaedah ini melihat bahasa sebagai satu alat
untuk menghubungkan makna dan mesej.
Teori pembelajaran bahasa menurut kaedah ini
melibatkan dua cara yang ketara untuk memperkembangkan keupayaan berbahasa
iaitu penguasaan dan pembelajaran. Penguasaan ialah cara yang semula jadi, yang
terlaksana sama seperti cara kanak-kanak menguasai bahasa pertama mereka.
Manakala pembelajaran pula ialah proses yang melibatkan peraturan-peraturan
secara sedar tentang bahasa diperkembangkan. Pengajaran yang formal diperlukan untuk
membolehkan pembelajaran berlaku dan pembetulan kesalahan dapat membantu dengan
perkembangan peraturan yang telah dipelajari
Kaedah Nahu Tradisional
Kaedah nahu
tradisional ini diajar untuk membolehkan murid memahami nahu sesuatu bahasa dan
juga melatih murid menulis menggunakan bahasa yang betul. Kaedah ini juga,
membolehkan murid menterjemahkan bahasa asing ke bahasa natif dan sebaliknya. Ia
juga bagi melengkapkan murid dengan perbendaharan kata yang luas yang dapat
digunakan dalam penulisan.
Kaedah nahu
tradisional ini bersifat deduktif yang mementingkan bahasa tulisan daripada lisan. Teknik
mengajar kaedah nahu tradisional ini ialah dengan memperkenalkan
pelajar kepada undang-undang nahu dahulu. Kemudian guru memberi
penerangan kepada pelajar mengenai undang-undang ini dan kemudiannya memberi
misalan. Undang-undang nahu ini perlu dihafal.
Kaedah terus
Kaedah ini mula diperkenalkan oleh Michell West dan
Harald Palmer antara tahun 1920-1935. Kaedah ini dikatakan sama dengan kaedah
askar kerana pernah digunakan untuk melatih pegawai tentera dan diplomat dalam
Perang Dunia Kedua.
Kaedah terus mengutamakan prinsip-prinsip mengajar
yang berdasarkan psikologi kanak-kanak. Kaedah ini amat sesuai untuk pengajaran
bahasa kedua dan segala pengajaran tidak sekali-kali menggunakan bahasa yang telah
diketahui oleh murid.
Kaedah ini bertujuan membolehkan kanak-kanak
menguasai keempat-empat kemahiran bahasa itu secara berkesan dan membolehkan
mereka menggunakan bahasa yang dipelajari itu dalam masyarakat berkenaan. Kaedah ini disampaikan berdasarkan empat asas iaitu perhubungan
secara langsung antara perkataan dengan benda atau ayat dengan fikiran atau
sebaliknya. Seterusnya pengajaran harus dikaitkan dengan pengalaman-pengalaman
yang telah sedia ada. Kemudian harus menimbulkan perasaan ingin tahu
kanak-kanak.
Kaedah Kod Kognitif
Kaedah ini
adalah berasaskan
pendapat gologan mentalis yang memandang bahasa sebagai satu kreativiti mental.
J.B Carroll menyatakan bahawa kaedah ini merupakan pembaharuan & pengubahsuaian
kaedah nahu terjemahan. Menurut Chomsky pula, bahasa merupakan sistem
rumus-rumus bahasa yang ternyata melalui bentuk linguistik. Pengetahuan
bahasa adalah dalam bentuk abstrak,iaitu bersifat semulajadi dan sejagat.
Kaedah ini lebih menekankan bentuk dan makna.
Seseorang yang ingin mempelajari sesuatu bahasa harus mengetahui sistem bahasa
berdasarkan kepada hukum-hukum dan norma-norma tertentu dalam ilmu tatabahasa. Ciri-ciri
kaedah kod kognitif ialah dalam P&P bahasa, lisan tidak ditekankan malah
perkara yang diberi perhatian ialah bacaan dan tulisan. Pembelajaran tatabahasa
diterapkan secara langsung dan boleh dilakukan melalui pendekatan deduktif .
Pengetahuan tatabahasa amat dipentingkan.
Kaedah Bahasa
Komuniti
Pembelajaran bahasa komuniti atau ‘Community
Language Learning’ merupakan cara pembelajaran bahasa yang di asaskan oleh
Charles A.Curran bersama dengan rakan-rakannya. La Forge (1983) murid Curran
meluaskan teori CLL. Beliau mengesahkan bahawa teori bahasa mestilah bermula
daripada ciri-ciri bunyi, ayat dan model-model abstrak bahasa. Seorang pelajar
bahasa perlu memahami sistem bunyi, makna yang ditetapkan dan tatabahasa bahasa
itu.
Teori bahasa diasaskan kepada bunyi-bunyi asas dan
corak tatabahasa menyerupai teori struktural. Namun, pelopor CLL yang
terkemudian telah mengemukakan satu teori bahasa yang agak berlainan
yang disebut sebagai ‘ Bahasa Sebagai Proses Sosial. Bagi CLL, pembelajaran
manusia sebenarnya melibatkan kognitif dan afektif. Inilah yang disebut sebagai
pembelajaran ‘Whole Person’. Pelajar tidak digalakkan belajar sendirian dan
terasing daripada murid lain.
Kaedah Oral – Aural
Kaedah ini
diajar adalah bagi tujuan membolehkan pelajar memperkembang keempat-empat
kemahiran bahasa iaitu Kemahiran mendengar, Kemahiran bertutur, Kemahiran
menulis dan Kemahiran membaca. Kaedah ini merupakan kemahiran lisan asas untuk
pembelajaran membaca dan menulis. Ia membolehkan pelajar memahami kebudayaan
asing melalui pengalaman dalam bahasa.
Kaedah ini menggunakan
dialog untuk dihafaz dan diikuti secara ajukan. Latih tubi dan dialog
dijalankan secara realistik dengan memberi perhatian kepada Intonasi yang
betul, sebutan penutur jati bahasa itu dan bahan pita rakaman boleh
digunakan jika gurunya bukan penutur jati bahasa yang diajar. Setelah pelajar
menguasai bacaan, latihan diteruskan kepada aktiviti menulis.
