a. Pendekatan Membaca Asas.
Menurut Yahya Othman (2004),
pendekatan ini meliputi aktiviti mengajar membaca yang biasa di mana ia
menggunakan pelbagai kemahiran. Antaranya ialah tujuan rekreasi, mencari
maklumat serta bimbingan. Dalam pendekatan ini juga, ia turut menekankan
tentang kesinambungan pengulangan dan mengulang kaji perkara yang diajar
sebelumnya. Ia bermaksud sentiasa membuat latihan terhadap sesuatu yang telah
diajar. Dalam pengajaran membaca juga, penambah bahan kepada perkara yang telah
diajar merupakan salah satu cara yang boleh membantu pelajar dalam menguasai
kemahiran membaca mereka.
Pendekatan ini
mempunyai prinsip-prinsip yang tertentu. Antaranya ialah pengajaran
perkembangan kemahiran. Ia merujuk kepada guru menekankan aspek yang penting
dalam pengajaran. Sebagai contoh, semasa dalam proses pengajaran dan
pembelajaran, guru menulis di papan hitam. Kemudian, guru membulatkan perkara
yang penting yang ingin di tekankan. Malah, dalam pendekatan membaca asas juga
turut meliputi membaca secara terarah. Ianya terbahagi kepada lima cara, iaitu
motivasi, persediaan latarbelakang, menetapkan tujuan, membaca semula secara
senyap ataupun lisan secara terarah dan juga tindakan balas dan perluasan.
b. Pendekatan Teknologikal
Pendekatan ini menekankan keupayaan
menghasilkan pengajaran berurutan yang dapat dilakukan semula pada masa yang
lain. Malah, ia turut menekankan perkara yang dapat dirasai oleh pancaindera
serta diberikan bukti kebenarannya. Dalam pendekatan ini juga terdapat beberapa
aspek. Antaranya ialah berkenaan dengan objektif tingkah laku. Seterusnya ialah
ujian kriteria bagi setiap objektif. Ia menentukan status dan kedudukan
individu dengan merujuk kepada domain tingkah laku. Pada masa yang sama,
rangsangan yang diberikan hendaklah sesuai dengan setiap objektif yang telah
ditetapkan. Selain itu, strategi pengajaran juga perlu digunakan dalam
pendekatan teknologikal ini.
Pendekatan Pengalaman Bahasa.
Pendekatan ini merujuk kepada
pelajar-pelajar yang mempunyai perbezaan linguistik. Menurut Lewis (1990),
pendekatan ini mempunyai kelebihan yang tertentu. Antaranya ialah guru dapat
menilai penggunaan sintaksis dan struktur ayat apabila mereka menggunakan
bahasa lisan itu sendiri, dapat menggabungkan penulisan dalam mengarang cerita
daripada pengalaman individu ataupun kumpulan, dapat mengembangkan
perbendaharaan kata dan sintaksis apabila pelajar menulis cerita daripada bahan
yang didengari serta hasilnya akan membuatkan kesan yang positif.
Pendekatan ini melibatkan aktiviti hubungan antara pemikiran, pertuturan,
penulisan dan membaca. Dalam konteks ini, guru merangsang pelajar mengenai
sesuatu perkara yang diajar. Pada masa yang sama, pelajar hendaklah melahirkan
pemikirannya secara lisan berdasarkan huraian situasi, analisis masalah serta
beberapa cadangan penyelesaian daripada perkara yang dilihat. Dalam konteks
ini, ia menjelaskan bahawa perkara yang di fikir, diucapkan, dan dituliskan
sangat bermakna. Hal ini kerana ia secara tidak langsung menunjukkan pemahaman
pelajar terhadap sesuatu perkara. Dalam pendekatan ini, ia juga menjelaskan
terhadap bahan dan kandungan yang perlu dilaksanakan oleh guru. Kemudiannya
perbendaharaan kata dan pola ayat juga dibina sendiri oleh pelajar. Malah isi
kandungan yang dilahirkan adalah merupakan refleksi daripada pengalaman pelajar
sendiri dan juga aktiviti yang diucapkan.
d. Pendekatan Membaca Individu
Pendekatan ini lebih menekankan
kepada aspek pemeringkatan yang berbeza dalam pembacaan individu. Malah, ia juga
menekankan aspek memilih bahan bacaan yang mengaitkannya dengan keperluan,
minat dan juga keupayaan seseorang untuk membaca. Pada masa ini, guru perlu
membantu cara memilih buku dengan cara penyiringan serta menerangkan kesukaran
ketika membacanya. Biasanya guru akan memberi peluang kepada membaca secara
meluas serta bebas berdasarkan buku dan majalah pelbagai tajuk.
e.
Pendekatan Bahasa Bersepadu berdasarkan Falsafah Bahasa Keseluruhan.
Pendekatan seterusnya ialah lebih
kepada mencerminkan teori utama yang berasakan bahasa kedua dan membina
kekuatan linguistik pelajar. Pada masa ini pelajar membaca bagi keseronokan dan
pada masa yang sama mereka mencari maklumat. Ia secara tidak langsung
menunjukkan bahawa mendapatkan maklumat merupakan matlamat utama pendekatan
ini. Guru sangat diperlukan pada masa ini kerana guru harus membantu
pelajar untuk menyelesaikan masalah pelajar. Heges (1991) pengajaran guru yang
menggunakan pendekatan ini menggunakan sifat autentik terlalu penting kepada
pelajar bahasa yang pertama dan kedua.
f.
Pendekatan Membaca berasaskan Bahan Kesusasteraan.
Dalam konteks ini, ia menekankan
bahan-bahan kesusasteraan yang mungkin dalam bentuk yang paling asas. Malah,
melalui pendekatan ini juga boleh membina kebolehan berbahasa, bahan sastera yang
digunakan pada peringkat awal membaca. Hal ini kerana ia dapat mendorong
pelajar untuk lebih memahami dengan lebih meluas berkenaan dengan aspek bahasa
yang terkandung dalam struktur ayat. Membaca menggunakan bahas kesusasteraan
juga akan memperlihatkan keindahan bahasa yang wujud dalam bahan itu sehingga
pelajar dapat mengetahui dan memahami jalan cerita yang ingin disampaikan itu.
g.
Pendekatan Pembacaan Lisan
Melalui pendekatan pembacaan lisan,
ia boleh dilakukan dengan menggunakan buku kerana ia mempunyai bahasa yang
mengulangi sesuatu bahan bacaan. Sebagai contoh, guru membaca teks yang
terdapat dalam buku kemudian diikuti oleh pelajar. Malah, mereka boleh
berbincang berkenaan cerita yang disampaikan dan membacanya sekali lagi. Dalam
konteks ini, ia dilakukan secara berulang-ulang.
h. Pendekatan Pembacaan Asas
Semasa guru menggunakan pendekatan
ini, pelajar perlu memberi perhatian melalui beberapa aspek. Antaranya ialah mengembangkan
konsep latar belakang dan perbendaharaan kata sebelum membaca, mahir mengemukakan
soalan semasa membaca senyap bagi mengenal pasti dan menghapuskan kekeliruan
serta bagi meningkatkan pemahaman pelajar dan penegasan lebih khusus ke atas
kemahiran mendengar bahasa berbanding membaca lisan.
i.
Pendekatan Mengajar Bacaan Peringkat Awal
Untuk melaksanakan pendekatan ini,
terdapat beberapa peringkat asas yang perlu dilaksanakan oleh guru. Antaranya
ialah pendekatan Binaan iaitu Kaedah abjad dan kaedah suku kata dan Kaedah
fonik . seterusnya Pendekatan Cerakinan iaitu Kaedah perkataan dan Kaedah ayat
dan cerita
